Zaterdagmorgen 6.30 uur: de wekker gaat af. "Die is maf", zullen mensen denken. Een beetje gelijk hebben ze wel. In plaats van nog even heerlijk onder het dekbed te blijven liggen, vertrek ik 40 minuten later richting het Drachtster Bos.

Het is mijn beurt vandaag, bestuurslid van dienst bij mijn cluppie Drachtster Boys. Eerst de kleedkamers openen en dan een rondje langs en over 7 velden. Hekken en deuren open en doelnetten naar beneden. Een beetje mist hangt boven de velden en het gras is kort geschoren, ruikt heerlijk en de zon laat zich voorzichtig zien.

Wat een mooi moment. Tijdens dat uurtje lopen vergeet ik alle beslommeringen van de afgelopen en komende week. Op veel terreinen is er reden tot zorgen en is er veel werk aan de winkel. Pensioenen, cao, stikstof en ga zo maar door. De ‘bovenkamer’ krijgt vrijwel geen moment rust.

En dan is het bijna 9.00 uur en zie ik de mini’s het veld opkomen, ouders er nerveus achteraan. Ze zijn nog geen 7 jaar en gaan hun eerste wedstrijd spelen. Wat een fantastisch moment. Daar loopt onze toekomst. Wij moeten een goede basis voor hun achterlaten.

Blij rond ik mijn laatste taken af, de vlaggen moeten nog in top. Mijn ‘kop’ is weer fris en kan de komende week weer alles aan. Straks maar even proberen een extra wedstrijddag als bestuurslid van dienst te krijgen.